Er is ophef en tegelijkertijd verbazing ontstaan over de gravure op de grafsteen van Paus Franciscus. Zelfs steenbeeldhouwers in België, echte experts dus, zetten hun vraagtekens bij de inscriptie: ''Hoe kan zoiets gebeuren?''
Paus Franscicus is in alle soberheid begraven en ligt in een verder niet al te opvallende grafnis in Santa Maria Maggiore.
Op zijn grafsteen geen pracht en praal. Er zijn slechts een replica van zijn borstkruis en zijn naam in de steen gebeiteld. Wat opvalt aan de naam, is de scheve en slorige opmaak van de letters. En dat zorgt nu wereldwijd voor ophef en verbazing.
Amateur?
Het blad Fast Company uit de Verenigde Staten heeft de inscriptie laten analyseren door kalligrafen. Die spreken van een 'ernstige beginnersfout'.
De Belgische steenhouwer Jos Geusens moest lachen toen hij zag hoe de tombe eruitziet. ''Hoe kan dit gebeuren?'', vraagt hij zichzelf af.
Volgens Geusens is dit het werk van iemand die bar weinig ervaring heeft met het hakken van letters. ''Je moet daarvoor niet alleen goed met hamer en beitel overweg kunnen, maar ook met het ontwerpen van letters.''
Hij vervolgt: ''De witruimte tussen de letters is cruciaal voor een mooi en evenwichtig geheel. Soms gaat het om millimeters, maar hier is het verschil echt te groot.''
Schots en scheef
En ja, wie er naar kijkt kan onmogelijk concluderen dat het vakwerk is. De letters A en V wijken af van de rest. Het lijkt alsof er FR A NCISC V S staat.
Geusens: ''Ik vermoed dat de steenhouwer de afstand tussen de letters onderaan heeft opgemeten met een lineaal. Dat moet je juist niet doen.''
''Wat ik vooral niet begrijp, is dat niemand uit het Vaticaan dit heeft opgemerkt.'' Geusens kan maar een reden bedenken waarom dit eventueel expres gedaan zou zijn: ''Was het misschien een laatste grap?''
Lettertype
Het lettertype zelf is niet de oorzaak, zo is Geusens stellig. ''Het zijn Romeinse kapitalen, waarschijnlijk Trajanus. Dat is zo klassiek als het maar kan. Je kunt dat lettertype gewoon op elke computer vinden en dan zou het automatisch goed uitgelijnd zijn.''
De steenhouwer is duidelijk: zo'n slechte gravure zou hij nooit en te nimmer afleveren. ''Het is een fout die je kunt maken, maar mijn cursisten weten na een jaar opleiding al dat je het zo niet doen. Iedereen die ook maar een beetje met letters werkt, ziet dat meteen.''
