Erika werd vier keer weggestuurd bij huisarts en nu is het te laat

woensdag, 13 augustus 2025 om 10:46

front-view-female-doctor-holding-stethoscope-with-copy-space

De 33-jarige Erika Rivera, afkomstig uit El Salvador en woonachtig in het Belgische Ieper, heeft nu te horen gekregen dat ze terminaal ziek is. Er is darmkanker bij haar gevonden en die is uitgezaaid. Een alternatieve behandeling kan ze niet betalen.

Erika probeerde 10.000 euro op te halen voor een hyperthermiebehandeling in Amsterdam. Ze besloot hiervoor een crowdfunding op te zetten, maar er kwam met 3.200 euro niet voldoende binnen. ''Ik heb uiteindelijk besloten om ermee te stoppen.''

Te snel afgeschreven

Erika voelt zich in de steek gelaten door de gezondheidszorg. Ze geeft aan dat zij van mening is dat er te weinig aandacht besteed wordt aan kanker bij jonge mensen.

In een interview met Het Nieuwsblad zegt ze: ''Omdat we niet binnen het statische profiel passen. Onze symptomen worden vaak gebagatelliseerd.''

''Of ik nu nog vijf maanden of tien jaar leef. Het blijkt frustrerend om te zien hoe weinig aandacht er is voor vroege signalen bij jongeren.''

Ze worstelt nog altijd met de vraag: waarom ik? ''Het doet er niet toe of je een stressvrij leven hebt gehad, altijd gezond hebt geleefd, of juist het tegenovergestelde. Kanker discrimineert niet. Of je nu een prinses bent of een vluchteling, het kan iedereen treffen.''

Niet serieus genomen

''Kanker komt zonder waarschuwing, met een genadeloze nauwkeurigheid. Het zoekt je zwakke plekken en dringt diep door. Soms raakt het je zo hard emotioneel dat je jezelf amper herkent.''

Erika beschrijft hoe ze meerdere keren met klachten bij de huisarts zat: buikpijn, een opgeblazen gevoel, winderigheid. ''Vier keer kreeg ik dezelfde diagnose: prikkelbare darm. En telkens meer medicatie.''

Toen het verwoestende nieuws kwam dat ze niet meer beter zal worden, voelde ze zich schuldig. ''Waarom had ik niet harder aangedrongen? Waarom heb ik niet geëist dat ze me serieuzer namen? Maar hoe spreek je een arts tegen zonder dat je wordt weggezet als overdrijvend?''

'Te jong'

Na de diagnose hoorde Erika vaak: je bent nog zo jong, dat kan toch bijna niet? Maar die woorden boden haar geen troost.

''Ik heb altijd mijn bijdragen betaald, ik ben vaak genoeg naar de dokter geweest. Toch werd me alles afgenomen: mijn toekomst, mijn kinderwens, de vrijheid om te dromen.''

Laatste hoop

Onlangs onderging Erika nog een operatie, nadat ze door een darmobstructie al twee weken niets meer had kunnen eten.

''De ingreep geeft me hopelijk nog een beetje tijd. Intussen blijf ik hopen op een wonder, op spontane genezing, iets dat zelfs de artsen niet kunnen verklaren. Mijn enige houvast is mijn optimisme. Zolang dat blijft, is er hoop.''