”Ik ben met kerst niet welkom bij mijn dochter, maar moet wel drie keer per week oppassen”

In de bekende rubriek Opgebiecht van De Telegraaf kunnen lezers anoniem hun verhalen en eveneens geheimen delen. Deze week vertelt een oma hoe ze zich buitengesloten voelt door haar dochter. Ze is niet welkom tijdens de feestdagen, ondanks dat ze zich het hele jaar door inzet als oppas voor haar kleinkinderen.

Niet welkom met kerst

De grootmoeder begint haar verhaal met haar teleurstelling: “Mijn dochter heeft de kerstplanning al rond. Op kerstavond brengt ze tijd door met vrienden, en op eerste kerstdag gaan ze gezellig met het gezin uit eten. Tweede kerstdag vertrekken ze op skivakantie naar Italië.”

''Ik mag mijn kerst doorbrengen bij mijn zus en mijn beste vriendin. Begrijp me niet verkeerd, dat is ook gezellig, maar het voelt alsof ik niet echt deel uitmaak van hun gezin. Ik ben niet uitgenodigd. Het doet me veel verdriet, zeker omdat ik al die tijd klaarsta om op te passen. Waarom mag ik niet gewoon mee uit eten? Dat zou toch niet zoveel moeite zijn?”

Oppassen

De oma vertelt dat ze al oppast sinds de geboorte van haar kleinkinderen, die nu twee en drie jaar oud zijn.

“Ik ben er drie dagen per week voor mijn dochter en schoonzoon. Mijn dochter heeft een drukke baan, en haar man werkt meer dan fulltime. Ik ben altijd blij om te helpen, want ik geniet enorm van mijn kleinkinderen. Het is fijn om deel uit te maken van hun leven en hen te zien opgroeien.”

Ze legt uit waarom ze deze rol zo belangrijk vindt: “De andere oma woont verder weg en kan maar één dag in de week komen. Omdat ik dichtbij woon, is het logisch dat ik vaker help. Sommige vriendinnen zeggen dat ik te veel doe, maar ik zie het niet zo. Als de keuze is tussen een kinderdagverblijf of bij oma zijn, is dat toch geen moeilijke beslissing?”

De pijn van afwijzing

Toch voelde ze zich gekwetst toen haar schoonzoon vorige week onverwachts de kerstplannen aan haar bekendmaakte. “Hij vertelde het me terloops toen hij de kinderen kwam ophalen. Het voelde als een klap in mijn gezicht.“

“Vorig jaar bleven ze thuis met kerst, en toen mocht ik wel komen. Dit jaar ben ik ineens niet meer nodig. Ik snap dat het hectisch is als je op vakantie gaat, maar het voelt alsof ik alleen maar goed genoeg ben om op te passen.”

Ze beschrijft hoe emotioneel ze werd na het gesprek. “Ik hield me groot toen hij het zei, maar zodra hij de deur uit was, barstte ik in tranen uit.“

“Het doet me echt pijn. Ik had me zo verheugd om kerst met mijn kleinkinderen door te brengen. Dat was het enige wat ik wilde.”

Cadeautjes die ongeopend blijven

De oma heeft haar kerstcadeaus voor de kinderen al weken klaar liggen. “Ik had er zoveel plezier in om iets speciaals voor ze uit te zoeken. Maar nu blijven de cadeautjes waarschijnlijk ongeopend liggen tot na hun vakantie.“

“Dat doet extra pijn. Mijn vriendin, die het verhaal hoorde, werd woedend. Ze zei meteen: ‘Ik zou nooit meer oppassen als ik jou was!”

Toch ziet de oma dat anders. “Wie help ik daarmee? Mezelf zeker niet, en de kleintjes al helemaal niet. Ze kunnen er niets aan doen. Maar dat betekent niet dat het me niet raakt. Ik vraag me af of mijn dochter en schoonzoon wel beseffen hoeveel verdriet ze me hiermee doen.“

“Vooral mijn dochter had ik meer inlevingsvermogen toegedicht. Zij weet hoe belangrijk ik familie vind. Dit had ik nooit van haar verwacht.”

Eenzaamheid tijdens de feestdagen

De grootmoeder besluit haar verhaal met een droevige constatering: “Ik voel me eenzaam, juist omdat ik zoveel geef en dat niet altijd terugkrijg. Mijn kleinkinderen betekenen alles voor me, maar op momenten zoals kerst merk ik dat ik aan de zijlijn sta.“

“Ik blijf hopen dat mijn dochter en schoonzoon zich realiseren hoe belangrijk deze dagen voor me zijn. Maar dit jaar zal ik kerst doorbrengen zonder hen, hoe graag ik het ook anders had gewild.”