Andrea (31) kan niet rondkomen: ”Door mijn ouders heb ik een uitkering”

De 31-jarige Andrea uit Eindhoven heeft het niet makkelijk. Het is elke maand behappen voor de vrouw en dat drijft haar soms tot waanzin. ''Het is niet leuk om elke dag in een lege portemonnee te kijken. Ik kom nauwelijks rond.''

Scheiding

De Brabantse vrouw betrekt een sociale huurwoning, maar heeft geen werk doordat ze de scheiding van haar ouders niet goed heeft kunnen verwerken.

”Mijn ouders hadden altijd ruzie. Dat begon toen ik een jaar of twaalf was. Uiteindelijk gingen ze uit elkaar toen ik 18 was.”

”Het deed ontzettend veel met me. De stabiele thuissituatie die andere kinderen hadden, viel voor mij ineens weg. Het was heel erg moeilijk.”

Vader verhuist

De vader van Andrea kan geen huis in de buurt vinden en verhuist uiteindelijk naar Helmond. ”Dat is ook niet in de buurt, dus ik zag hem niet zo vaak.”

Hoe zeer Andrea het ook probeert een plekje te geven, het lukt haar niet. ”Mijn hele leven lag in diggelen. Mijn ideaalbeeld was compleet verdwenen.”

Ze gaat naar school, sport en heeft een bijbaan. Maar naarmate de tijd verstrijkt, sluit Andrea zich steeds meer op. ”Ik kon het gewoon niet verwerken.”

”Het liefst lag ik op de bank en wilde ik niemand zien. Dat ging dan dagenlang zo door. Door de scheiding had ik helemaal geen energie meer.”

Werk

Andrea’s moeder maakt zich zorgen om haar dochter. Ze praat veel met haar en vertelt dat ze haar leven op moet pakken. ”Ze vond dat ik me aanstelde. Ze zei het niet letterlijk, maar uit haar woorden maakte ik dat wel op. En dat terwijl ze ook voor mij samen hadden kunnen blijven.”

De situatie vraagt veel van haar. Ze stopt met school en verschijnt ook niet meer op haar werk. ”Ik wilde wel, maar ik kon het niet.”

Inmiddels leeft Andrea al elf jaar van een uitkering. ”Soms heb ik goede dagen en heb ik weer zin in het leven. Maar dan krijg ik weer een terugslag.”

”Mijn uitkering is ook niet hoog, weet je. Iedereen die in de bijstand zit, kan hierover meepraten. Ik kan nog maar net mijn hoofd boven water houden.”

”Soms sta ik in de supermarkt en dan barst ik spontaan in tranen uit. Ik ben ook maar een mens, ik wil ook leuke dingen doen en lekker eten.”

Schuldig

”Het klinkt voor een buitenstaander misschien heel vreemd, maar ik houd mijn ouders verantwoordelijk voor hoe ik nu moet leven.”

”Mijn vader en mijn moeder vinden dat onzin. Zij hebben hun leven weer opgepakt en hebben allebei een nieuwe partner. En ik? Ik zit hier maar.”