Carla (67): ''Ik moet op de kleinkinderen passen maar krijg er niks voor terug''

Carla (67) voelt zich steeds meer als een vanzelfsprekendheid in het leven van haar dochter. Ze helpt vaak met de zorg voor haar kleinkinderen, maar voelt geen waardering. ''Ik doe het vanuit mijn hart, maar ik krijg er niks voor terug.''

Carla heeft altijd een sterke band gehad met haar dochter. Ze was er altijd voor haar, in goede en slechte tijden, of ze nu hulp nodig had tijdens haar jeugd of in haar volwassen leven.

Het was dan ook vanzelfsprekend dat ze, nu haar dochter zelf moeder is, zou helpen met de opvoeding van haar kleinkinderen. ''Het is geweldig om tijd met hen door te brengen, maar soms lijkt het alsof ik niets meer ben dan een oppas'', vertelt ze met een zucht.

Haar dagen zijn gevuld met het verzorgen van de kleinkinderen, hen naar school brengen, en helpen met hun huiswerk. Maar naarmate de tijd verstrijkt, voelt Carla steeds sterker dat haar dochter haar inzet niet waardeert.

Geen waardering

Ze denkt terug aan de tijd dat ze zelf haar kinderen opvoedde. ''Ik was altijd druk, van het ene naar het andere, maar ik voelde me gewaardeerd. Een simpel bedankje, of zelfs een klein gebaar, maakte alles goed.''

''Het lijkt wel alsof het vanzelfsprekend is dat ik alles doe'', gaat ze verder. ''Er komt nooit een bedankje, geen blijk van dankbaarheid. Gewoon niets.''

''Soms vraag ik me af of mijn dochter wel begrijpt hoeveel ik doe zegt ze. Ik ben niet alleen haar moeder, maar ook een tweede ouder voor haar kinderen.''

De momenten die ze doorbrengt met haar kleinkinderen zouden gevuld moeten zijn met liefde en plezier, maar in plaats daarvan wordt die vreugde overschaduwd door frustratie.

Wat haar ook dwarszit, is het gevoel dat ze iets moet doen, in plaats van dat ze dit uit eigen keuze doet. ''Het lijkt wel alsof mijn dochter ervan uitgaat dat ik altijd beschikbaar ben, zonder na te denken over wat dat voor mij betekent.''

Carla verlangt naar erkenning. Ze hoopt dat haar dochter ooit zal inzien hoeveel ze voor haar doet, en dat een simpel gebaar van waardering haar zoveel zou kunnen betekenen.

''Ik verlang niet naar grote gebaren, iets kleins zou al voldoende zijn om me te laten voelen dat ik door haar gewaardeerd wordt.''

Afbeelding ter illustratie: Freepik