Jamilla heeft het niet breed: ''De voedselbank moet ook sigaretten geven''

Jamilla, een alleenstaande moeder van twee kinderen, is inmiddels wel gewend aan de stress die haar dagelijks leven bepaalt. Terwijl de voedselbank haar helpt om in de basisbehoeften te voorzien, blijft er iets knagen: waarom zitten er geen sigaretten in haar pakket?

Sigaretten

Jamilla's leven veranderde drastisch nadat gezondheidsproblemen ervoor zorgden dat ze niet meer kon werken.

Haar uitkering en toeslagen dekken de vaste kosten, maar verder is het een constant rekenwerk. Door de hulp van de voedselbank is er in ieder geval brood op de plank. Toch blijft de stress op de achtergrond een belangrijke factor spelen.

Sigaretten zijn voor Jamilla geen luxe, maar een manier om even te ontsnappen aan de chaos van haar leven. ''Je kunt mensen niet alles afnemen'', zegt ze. En wie heeft er nu geen guilty pleasure? Iedereen toch wel?''

Wat hoort in een hulppakket? Moet een voedselbank zich strikt beperken tot basisvoedsel zoals brood en bonen, of moet er ruimte zijn voor persoonlijke behoeftes die buiten de dagelijkse voeding vallen?

Jamilla denkt van wel. ''Het klinkt misschien raar, maar roken helpt me om met de stress van armoede om te gaan.''

Critici wijzen snel naar de gezondheidseffecten van roken: slecht voor je, klaar. Maar voor Jamilla draait het om iets diepers: haar gevoel van waardigheid. In een wereld waarin je nauwelijks keuzes hebt, kan zo'n kleine keuze toch veel betekenen.

Misschien ligt de echte vraag niet bij het wel of niet toevoegen van sigaretten aan het voedselpakket, maar bij hoe we omgaan met mensen die het zwaar hebben. Want uiteindelijk is het voor ons allemaal hetzelfde verlangen: een beetje ademruimte, zelfs als die lucht tijdelijk van sigarettenrook is.

Bron: Mama's en oma's