Eindelijk goed nieuws voor Joost Klein na debacle bij Eurovisie

Het gaat de afgelopen dagen alleen nog maar over Joost Klein. Helaas was het vrijwel alleen maar slecht nieuws. Eindelijk is er nu een goed nieuwtje voor de Europapa-zanger. Het nummer waarmee hij ons land zou vertegenwoordigen, breekt alle records.

Europapa recordbreker

Toen Joost zijn nummer Europapa op 29 februari lanceerde, ging het al meteen viraal. Binnen een paar dagen was het al miljoenen keren beluisterd.

Op YouTube staat de teller op het moment van schrijven op meer dan 27 miljoen weergaven. Ook op Spotify is het nu een van de meest afgespeelde liedjes. Europapa staat in de Viral 50 van de wereld! Dat betekent dus dat er miljoenen mensen naar hebben geluisterd.

Niet makkelijk

Het is een uitzonderlijke prestatie om in de Viral 50 van de wereld te komen. Het heeft namelijk te maken met drie factoren.

Het nummer moet allereerst flink gestegen zijn in streams. Ook wordt er becijferd hoe vaak het nummer door mensen gedeeld wordt en hoeveel 'nieuwe mensen' het nummer voor het eerst hebben geluisterd. En dat gaat momenteel dus keihard.

Wie is de winnaar?

Het Eurovisie Sonfgestival werd uiteindelijk gewonnen door Nemo uit Zwitserland. Die zong The Code prachtig, maar veel mensen denken dat deze zanger heeft gewonnen omdat 'het' een non-binaire persoon is. Dat was in de geschiedenis nog niet voorgekomen.

De reactie van de deelnemer uit Ierland sprak boekdelen. Toen de zangeres werd gevraagd wat ze ervan vond dat Nemo had gewonnen, waren haar eerste woorden: ''Geweldig dat een non-binair persoon heeft gewonnen!''

Of het echt zo is opgezet kan natuurlijk niet bewezen worden. Opmerkelijk is wel dat luisteraars wereldwijd niet zoveel interesse hebben in de winnaar van het Songfestival.

The Code heeft 'maar' 8,5 miljoen streams op Spotify. En Europapa? Die staat inmiddels op 52 miljoen streams. Wie is hier nu eigenlijk de grote winnaar?

Lees ook

Krant lekt nieuwe details: 'Dit is wat Joost Klein echt gedaan heeft'

Woordvoerder deelt nieuws over camerabeelden in onderzoek naar Joost Klein