Rob (31) betaalt altijd digitaal: ''Mensen moeten echt stoppen met contant, het is zo achterhaald''

Rob (31) stond in de rij bij de kassa van de supermarkt, zijn ogen strak gericht op het scherm van zijn telefoon. Hij had zijn boodschappen al op de band en was klaar om met een klik te betalen, maar toen gebeurde het.

''Het is 2025!''

Een oudere man stond voor hem, zijn handen vol met muntjes. Rob zuchtte diep. De man legde langzaam en onzeker de munten op de toonbank, terwijl de kassière vol begrip afwachtte.

"Zeg, serieus?" mompelde Rob, zijn stem hoorbaar voor iedereen in de rij. "In deze tijd? Met contant geld betalen? Wie doet dat nou nog?"

De man keek verbaasd op, als een kind dat betrapt werd. "Nou, ik heb altijd contant geld gebruikt. Het is voor mij gewoon makkelijker", zei hij met een glimlach.

Rob rolde met zijn ogen en keek ongemakkelijk om zich heen, alsof iedereen hem moest helpen om te begrijpen wat er aan de hand was. "Makkelijker? Het is 2025, man! Iedereen betaalt met hun telefoon of pas. Wie heeft er nu nog die oude munten in zijn portemonnee?"

De kassière probeerde in te grijpen. "Nou, sommige mensen vinden het gewoon prettig om contant geld te gebruiken. Het is voor hen een kwestie van vertrouwen."

Rob schudde zijn hoofd, zijn gezicht vertrokken van onbegrip. "Vertrouwen? We leven in een wereld waarin je alles digitaal kunt doen! Waarom zou je jezelf in de problemen brengen met die stapels muntjes? Wat als je per ongeluk alles verliest? Of je raakt het kwijt in je tas?"

Voelt raar

De man keek naar zijn handen, nog steeds bezig met het sorteren van zijn geld. "Ik heb altijd al zo gewerkt. Het voelt veilig voor mij."

"Veilig?" Rob trok een wenkbrauw op, duidelijk gefrustreerd. "Het is juist onveilig! Mensen die nog met contant geld betalen, blijven maar vastzitten in het verleden."

"We hebben de technologie om alles snel en zonder gedoe te regelen. Het is niet eens meer praktisch om met cash te betalen. Het is gewoon... achterhaald!"

De man antwoordde kalm: "Misschien, maar ik heb het altijd zo gedaan. Het voelt voor mij gewoon vertrouwd. En als jij je er beter bij voelt om alleen digitaal te betalen, prima, maar je hoeft er anderen niet op aan te spreken."

Rob zuchtte opnieuw, maar deze keer een beetje minder hard. "Jullie kunnen blijven vasthouden aan je oude gewoontes, maar voor mij voelt het gewoon raar. Het is alsof je met een antieke fiets rondrijdt terwijl je een sportwagen kunt hebben."

Terwijl de man zijn laatste muntje neerlegde en de kassière hem zijn wisselgeld overhandigde, voelde Rob een lichte gêne opkomen. Het besef dat hij zo hard oordeelde over de keuzes van anderen, bleef hem bij. Toch was het voor hem moeilijk te begrijpen dat iemand nog zo vast zat aan het verleden.

Met een laatste blik op de man, draaide Rob zich om en liep naar de uitgang, nog steeds overtuigd van zijn eigen gelijk, maar een beetje minder zeker over hoe hij anderen moest zien die niet de moderne, digitale manier volgden.

Afbeelding ter illustratie: Pexels